Skopleikur íslenskra stjórnmála og H. C. Andersen

SORGLEGT er að tveir stjórnmálamenn, sem hafa sýnt sig að vera einir fárra alvöru stjórnmálamanna síðustu missera, Dagur B og Hanna Birna, skuli þurfa að taka þátt í stjórnmálarevíu sem Jón gNARR hefur sett á svið og RÚV sýnir.

Þegar ég horfði á fátæklegan umræðuþátt RÚV í kvöld, kom mér í hug sígilt ævintýri H. C. Andersens um nýju fötin keisarans.  Jón gNARR er annar svikaranna í ævintýrinu sem enginn virðist geta flett ofan af. Heimskan og bullið í honum náði hæstum hæðum í kvöld, þegar hann gat engu svarað, skildi fátt og vissi ekkert - en barnið í ævintýrinu, sem benti á að keisarinn væri ekki í neinum fötum, var þarna ekki.

Hvers vegna geta traustar sjónvarpskonur eins og Jóhanna Hjaltadóttir og Þóra Arnórsdóttir, sem ég hef iðulega bundið vonir við, ekki flett ofan af svikunum? Hvar er barnið í þeim? Hvað þarf til "at sætte NARRen paa plads", svo notað sé móðurmál H. C. Andersens.

Engum vafa er undirorpið, að ofstopi og heimska íslenskra stjórnmála undanfarna tvo áratugi, sem Davíð Oddsson lagði grunninn að og Jón Baldvin og Halldór Ásgrímsson tóku þátt í og Styrmir Gunnarsson hefur viðurkennt á prenti, er meginástæða fyrir skopleik þeim í stjórnmálum sem leikinn er á Íslandi. Vonbrigði kjósenda eru botnlaus og áhyggjur almennings endalausar. Skrípisframboð NARRa leysa engan vanda. En hvað skal til varnar verða vorum sóma þegar pressan, rödd og samviska þjóðar bregst og er jafn blind og getulaus og getulausir stjórnmálamenn?